امیدوار ...

گاهی قناعت کفایت می کند ... که اگر به روز های بهتر ، امیدی نداری ... لا اقل به روز های بد تر ... بگویی : نه !

سمعک ِ خوشبینی ...

روی ایوان ... با دقت ، به قار قار ِ کلاغ ها گوش می دهم ... و با خود می گویم : شنونده باید عاقل باشه ...

 

تسلیت برای سالی که درگذشت !

 

شب هست و نرفته ! آخرش ، روز نیامد

روز ِ همگان نو شد و نوروز نیامد

بر ذهن ِ اهالی ِ محل ، برف نشسته !

در خانه ی ما ، جز غم و جز سوز نیامد

یک لحظه دلم سوخت ، بر آن سال ِ گذشته

یکسال ِ پُر از بار ، که بر قامتمان ، قوز نیامد

 

یکسال ِ دیگه رو مثل ِ سال های گذشته ... با کلی امید و آرزو شروع می کنیم و مثل ِ سال های گذشته ... توقعاتمون رو نسبت به سال قبل کمتر می کنیم و مثل ِ سال های ِ گذشته ... امیدواریم که امسال ، مثل ِ سال های گذشته نشه ... !

خدایا ... تا اینجاش رو خودم خراب کردم ، از اینجا به بعدشو خودت درست کن !

در کو؟چه؟ پس! کو؟چه؟ی محبّت ...

 

آخه کوچه به این خلوتی ... جای گداییه مرد حسابی؟!!

واسه مفلس ، کوچه ی خلوت ، جای زور گیریه نه گدایی!!!

 

بی ریشه ترین با ریشه ی جهان ... ...

 

درخت ، دانه بود و دانه از درخت ، شکست

این ریشه بود ، که بر جان ِ دانه ریشه بَست

ریشه بود ابتدا ... که پای ِ رویش ِ درخت نشست

خود ، زیر ِ خاک ماند و درخت از کمند ِ خاک گسست

درخت ، قد کشید و به آسمان رسید ونشست ...

تا آسمانی شد ، لب از تمسخر خاکیان نبست !

ریشه از درخت ، دلَش ریش شد و بی صدا شکست

زان پس ، برای دیدن ِ آسمان ، دگر از پا نَنشَست

این شد ؛ که ریشه ، کمر به قتل ِ درخت بست

هر برگ ، یک تَبَر و هر ساقه ، یک تبر به دست !

این بود ؛ آنچه که بود ... و امروز ، شده هست !

جنگل ِ سبز و روشنمان ، چه ساده شد کف ِ دست !

 

نقشی از این روزگار ...

 

سخت ترین منظره برای کشیدن . . .

درد است !

دل خوش کُنَک !

 

گفتم: لا اقل بیا و این یک ماه را کمتر دروغ بگو ...

گفت:

دروغگو با این که دشمن خداست ولی لا اقل خودش را خیلی دوست دارد ...

ولی کسی که باورَش می کند حتی خودش را هم دوست ندارد ...

مقصّر ، باور کننده است ؛ نه گوینده !

باور ِ دروغ ، از دروغ ، خطرناک تر است ...

پی نوشت:

گفتیم : بیاییم میان ِ این همه گرانی ، حرف ِ مفتی بزنیم و برویم ...

 

زندگی در حال ِ امروز !

 

ای کاش از دیروز نمی گفتم : ای کاش دیروز ...

دیگر از فردا نمی گویم : از فردا ...

نه !

اصلا دیگر از فردا نمی گویم : ای کاش دیروز ...  !

 همیشه عادت کردیم در لحظه می میمیریم ! ... زندگی نمیکنیم ...

در گذشته زندگی می کنیم تا در حال نِمی ریم  و یا شاید ( در حال نَمیریم !) ...

UPDATE را که میزنیم FAILED می شود ... از بس همیشه تقلبی هستیم ...

 

! ثبات !

 

چراغ ...

وقتی صفت ِ راهنما به آن اضافه می شود یعنی باید با توجه به شرایط تغییر کند !

اگر همواره یک رنگ باشد ... یک معنا بیشتر ندارد و آن هم ... عُبور

 

امر به ... و نهی از ...

 

چَشم باز می کنی و می بینی تمامی ِ افراد ِ کَشتی ، به جز خودت ، متّه در دست گرفته اند و در حال ِ سوراخ کردن ِ بخش ِ زیر ِ پای ِ خودشان هستند ...

 

همواره ، ناهموار ...

تُرمز نگیر !

...

در جایی که هموار ترین بخش ِ خیابان هایش ، "سُرعت گیر" ها باشند ...

راهی نیست جز اینکه ...

در "سُرعت گیر" ، سُرعت بگیری !

کپسول اکسیژن ...

هوایم را آنقدر داشته باش ... که در حسرت ِ هوایم ... نمیرم !

هوایت را آنقدر دارم ... که آزادانه ، در اسارت ِ تنفس ِ نفس هایت ... با هوایت نمیمیرم !

عمیقا" عقیم !

این روز ها ... هر چه فکر می کنم ! اندیشه ای متولد نمی شود !

برای ِ مثال :

امروز به این فکر می کردم که ...

چه خوب می شد کلّا این نفت ِ لعنتی را می دادیم برود از این مملکت !

یه لحظه ازش غافل شی ...

آب را که آلوده می کند ! هوا را نیز هم ...

خیالت راحت !

 

آدم ِ بی گناه تا پای ِ دار می ره ... ولی بالای ِ دار ، نـَه  !!!!

 

پی نوشت :

ما در این دُنیا ، آدم ِ بی گناه نداریم !

 

تو مو می بینی و من ریزش ِ مو !

 

نا اُمید بودم ...

و تو گفتی : پایان ِ شب ِ سیَه ، سپید است ...

و بی خبر بودی از این که کار ِ من از این حرف ها گذشته ...

من در این فکر بودم که : پایان ِ روز ِ سپید هم شب ِ سیاه است !!

 

از دست رفته (ایم) ...

 

هر چیز را که از دست می دهی تازه قدرش را می فهمی !

و حالا ... تازه می فهم که چرا اینقدر از خود راضیم !!!

 

تا که باشد چیزَکی ... مردم نگویند چیز ها ... !

 

در جایی که سُراغ ِ خواهر ِ نداشته ات را می گیرند تا با خیال ِ راحت تر فُحشش بدهند ...

هنوز هم دنبال ِ دلیل برای ِ بی احترامی به عشق و انسانیّت و بشریّت و آزادی می گردی ؟!

 

این کابوس ها ، از آن زمان شروع شد که خیال ها تــَـخـــت شد و شعور ها بیدار نشده ، خــوابــیــدند !

 

چون همسفر ِ عشق شدی ... ...

 

وقتی که " با " ، " بی " می شود و یک " ن " اضافه می شود ...

((دوست دارم " با " تو باشم !))

... می شود ...

((دوست "نَ"دارم " بی " تو ، باشم !))

خلاصه این که ...

عشق را باید با " بی " بشناسی " نه " با ، " با " !!

و نتیجه این که ...

دیگر نیستی !!!

 

کشور های کهنه به دوران رسیده vs کشور های تازه به دوران رسیده

 

"معمولا وقتی محصولی در کشوری اختراع می شود ! مردمان ِ آن کشور زودتر از مردمان ِ سایر کشور ها نسبت به آن محصول بی تفاوت می شوند !"

و من تازه فهمیدم که بعضی مردم چرا محصولاتی چون منشور ِ حقوق ِ بشر را در بعضی کشور ها آفتابه هم حسابش نمی کنند !!

پاورقی :

منشور=شورنده ی من !

 

مــــــُـــــجــــــرِم ؟!

 

از تو شاکیَم و به خود مشکوک !!!

و هر دو ، تنها به این خاطر که نیستی ... ... ... !

 

شُعار زدگی ...

 

درسته که با " حلوا ، حلوا " کردن ، دهان شیرین نمی شود ...

ولی انگار با " زهر ِ مار ، زهر ِ مار " کردن ؛ گوش تلخ می شود !!

...

گوشمان از زهر ِ مار و کثافت پُر است !

باز صد رحمت به " حلوا ، حلوا " کردن !

اگر " حلوا ، حلوا " نمی کنی لا اقل " شِکــَّــر پراکنی " نکن !

 

رهایی ...

 

تو که رفتی ، تو خودم رها شدم

بی ثمر بودم و بی بها شدم

تو که رفتی ، تو دلم خاک شدم

عاشق شکفتن از خاک شدم

تو که رفتی تو تباهی ِ خودم بود شدم

گُر گرفتم تو سیاهی ِ شبم دود شدم

تو که رفتی تو سُکون ، باد شدم 

تو شب و سکوت ، فریاد شدم

تو که رفتی نه تو بودی و نه من ! 

نه به سر تنی و نه سری به تن !

تو که رفتی نه هوا ، نه نفسی 

نه مرا شوق قفس ، نه به رهایی هوسی

تو که رفتی دل ِ من به گِل نشست 

تو که رفتی ... ! یادِت ، هنوز هست ...

پی نوشت :

تقدیر بی تقصیر است !

خوب که فکر می کنم ...

می بینم تو اگر جای ِ من بودی نرفته بودی ...

...

و من اگر جای ِ تو بودم ... ... ... می رفتم ...

 

طول ِ واژه ی حــــــَـــبـــــــس ... ... ...

 

این حـــــَــ...ـــــبـــــــ...ـــــس ... ذاتا ... چقدر جان سخت و طولانیست ...

که در طول ِ تاریخ ... و روزانه ... و در گوشه و کنار ِ دُنــــیــــا ...

هزاران هزار قاضی تلاش می کنند و دَم به ثانیه ، می بـــُــر َنــــدش ...

ولی باز هم ادامه دارد ...

 

هر گردویی که گرد نبود ... خدا رو چه دیدی ؟! ... لا اقل شاید هر گردی گردو باشه !!!!

 

.

از خوب بودن ها که جز بدی ندیدیم

.

بد باشیم ... بلکه جز خوبی نبینیم !!

.

پی نوشت :

این روزا شاید باید اینچنین نتیجه گیری کرد تا به نتیجه ای رسید !

 

بعضی جوامع !

 

یکی از مهمترین علل ِ این همه خیانت در میان ِ متاءهلین در بعضی جوامع ...

این است که جواز ِ مجردی کردن در این جوامع ... متاءهل بودن است !!!!!

در نتیجه ...

دروغی ضدّ دروغ ؟!

 

اولین آشنایی ِ من با "دروغ" از آنجا شروع شد که ...

اولین "دروغ" را شنیدم :

"اگه دروغ بگی ، خدا سنگت می کنه !"

و وقتی که گوینده "سنگ" نشد !

تازه با "حقیقتی" تلخ آشنا شدم ... ...

 

عاشق ِ غزلپوش !

 

آتش ِ عشق ، به اشکِ من که خاموش نشُد

یاد ِ تو ، به جُرعه ی باده ، فراموش نشُد

ترک ِ آغوش نمودی و نماندی به برم ، ای دل ِ من !

بعد ِ تو؛ با دل ِ من ، جُز غم ِ تو ، هیچ هم آغوش نشد

همه دم به خلوتم ، غرق شُدم ؛ بی تو ، ولی در پی ِ تو

همه ی زندگی ام ، به یاد ِ تو کاش شُد و کوش نشُد

غَم بخندید ، به من ؛ خنده به حالم بارید

همه ایّام ، به کام ِ تن ِ من ، نیش شُد و نوش نشُد

همه آفاق ِ وجودم به غمت ، نیست شُدند

دل ِ من مُرد و تنم به غم ، سیه پوش نشُد

عشق ِ آتشین ، سفال ِ کُهنه ی دل ، سوزاند

به عنایتِ حضورت ، جان ِ من گرم شُد و جوش نشُد

همه افکار و خیالم ، به غم ِ عشق ِ تو ، پیمانه زدند

سرد رفتی تو ، ولی این من ِ بی هوش ، دگر هوش نشُد

سال ها ... اسیر ِ مُرداب ِ تو ام ، گُذر کُن ای آب ! زِ سَر

من غریقم و تویی آبِ روان ، وصله ی این گوش نشُد

قطره هایِ خون ، به سجاده ی شعر ِ من همه جوهر شُد

جوهرم به عشقِ تو پاک شُد و خون ِ سیاووش نشُد

گرچه نازِ تو به دیده ام ، دگر خاموش است

خوشم از این که به شُکرانه ی یادِ تو ، نمازِ دل  فراموش نَشُد

از غم ِ دوری ِ تو ، قافیه ها تنگ شُدند

عِشقِ شاعِر به تو ؛ بی تو که غزلپوش نَشُد

 

تقدیم به لحظه های زود گذر امّا ماندنی در زندگانی  ...